PAZAR
Sonntag
29
KASIM
November
Ey
atam İbrahim’in, babam İshak’ın Tanrısı RAB!...
Yalvarırım beni ağabeyim Esav’dan koru.
Yaratılış
32: 9, 11
Gott
meines Vaters Abraham und Gott meines Vaters Isaak,
HERR!... Rette mich doch vor der Hand meines Bruders, vor der Hand
Esaus!
1.
Mose 32, 9.11
der
Vater, der Vorfahre: ata
Burada
ilk kez Yakup’un Rab’be yürekten seslendiğini görüyoruz. İlkin Rab’bin
daha
önce ona vermiş olduğu vaade sadık kalacağını bilerek dua ediyor.
Bundan başka,
duasına başlarken hemen taleplerde bulunmaya girişmez. Önce Rab’bi
över. Onu
koruduğu ve kutsadığı için över. Böyle tehlikeli bir anda Rab’bi
iyilikleri
için övmesi gerçekten alkışlanmalı. Rab’bin gerçekten kim olduğunu
anlamaya
başlamıştı bu adam. Daha önce ona “Rab” diye seslenmişti, ama önceki
seslenişleri belki de sadece dilinde kalmıştı. Bu kez yürekten,
İbrahim’in ve
İshak’ın Tanrısı’na sesleniyor. Uzun yıllardır Rab’bin bu adamın
hayatında
uyguladığı disiplin ve eğitim ürün vermeye başlamıştı.
Yakup
ilk kez, “Bana gösterdiğin
iyiliğe layık değilim” (32:10) diye Rab’bin inayetinden söz ediyor. Onu
bu
duruma getiren Tanrı’dır.
Ayrıca
Yakup burada ilk kez Rab’bin
iyiliğinden, lütfundan söz ediyor. Yakup’un yüreğinin derinliklerinde
bir iman
çekirdeği vardı. Rab onu yavaş yavaş eğiterek bu imanı ortaya çıkarıyor.
Rom001n-gir (9.0 MiB)